Huis-met-de-duizend-deuren.

Het is april en volgende maand ga ik weer terug naar Nederland. En mensen vragen me nu al of ik me er opverheug of juist helemaal niet. Ik verheug me erop om mijn familie en mijn vrienden weer te zien. En ik verheug me er zeker op om eind dit schooljaar mijn diploma te behalen. Daarvoor ben ik tenslotte hier gekomen!

Er zijn inmiddels alweer 3 weken verstreken. En er is veel gebeurd in de afgelopen weken. Twee weken geleden ben ik samen met Rogier en Daen naar Yogyakarta geweest. We zijn naar de Borobudur geweest(ik voor de tweede keer, maar Rogier nog niet). En daarna de stad zelf. Zoals de meeste van jullie weten heb ik mijn eerste weken in Yogya doorgebracht. Dus die stad heeft speciale herinneringen voor mij. Dit was ook mijn afsluitende weekend want ik had besloten om daarna meer te gaan genieten van de andere delen van Indonesië. Maar voordat het zover is, heb ik eerst de bekende zilverfabriek en het paleis van de sultan nog bezocht. Dit alles in een becak. Het was heerlijk weer en rustig op de weg. Dus heb heerlijk genoten van mijn reis door de stad heen in een fietstaxi. Ook "s avonds was het weer ouderwets gezellig in de kroeg waar bijna alleen maar Nederlanders waren.

Vorige week is Lesley weer teruggegaan naar Nederland. Dit was best wel een emotioneel afscheid omdat lesley was tegelijkertijd met mij gekomen en samen hebben we 4 maanden met elkaar doorgebracht(als goede vrienden). Hij was diegene die me altijd weer vrolijk maakte toen ik iedereen in NL zo miste. Maar goed. Ik heb nu Rogier en Daen. En zij kunnen dat ook heel goed, daar ben ik van overtuigd! Ik wens lesley wel een hele prettige thuiskomst en dat hij maar heel gelukkig mag zijn met zijn vriendinnetje. En zijn vriendin ook met hem. Want hij is echt een superkerel!!!!!

Afgelopen weekend ben ik heerlijk wezen winkelen met Asmarani. Het was super gezellig. Echt even een meiden dagje. Dat had ik ook wel nodig, omdat ik alleen maar met kerels in huis zit. S avonds eerst een beetje tequila gedronken en toen naar Hugo’s. Een van de grootste discotheekketen van Indonesië. Daar aangekomen was het heel gezellig. Een praatje gemaakt met de manager daar. En heb al besloten dat ik zijn baan ga inpikken volgend jaar. En dat hij dan maar als stripper moet gaan werken in die discotheek. Maar goed. Ik heb al vele opties hier gekregen voor een baan. Of het nu echt wat wordt is een tweede.

De dag erna, zijn we in Semarang naar het huis-met-de-duizend-deuren geweest. Dit is een oud Nederlands gebouw(1863). Alle pinda’s hier zijn bang voor het huis. Maar het is een geweldig mooi oud gebouw. Ontzettend groot. Het is nog uit de tijd van de NL spoorwegen in Indonesië. Maar toen de japanners Indonesië overnamen, zijn er heel veel mensen vermoord in dat huis(Indo’s en Nederlanders). En sindsdien is het daar gaan spoken. En niemand durft het gebouw in, vooral ‘s avonds niet. En niemand durft het gebouw ook af te breken. Dus het staat al meer dan een halve eeuw leeg, omdat men bang is dat er geesten vrij komen. Typisch Indonesisch dat bijgeloof. Na dit gebouw ben ik doorgereden naar de oude stad van Semarang. Het was heel grappig. Het gevoel dat ik even in Nederland weer was. Met oude gebouwen uit Nederland. De gebouwen die je bijna niet meer ziet in Nederland. Maar je toch een stukje gevoel van thuis meegeeft. Heel veel gebouwen waren wel verwaarloosd. Maar het was prachtig weer en ik heb ontzettend genoten. Tijdens zonsondergang ben ik weer naar huis gereden. Dit was het einde van een prachtige, Nederlandse, voelende zondag.